Oktober is mijn lievelingsmaand. Het licht en de pastelkleuren, de geuren, de eerste blaadjes die naar beneden vallen; de behoefte om thuis te blijven, druppels wijn, een boek, de huiselijke warmte, de lichte melancholie…
Oktober is de maand waar je denkt dat alles eindigt en in tegendeel alles begint.
Hieronder een poëzie van Vincenzo Cadarelli.
Oktober
Vroeger, het was zomer,
was het in dat vuur, in die gloed,
dat mijn verbeelding ontwaakte.
Nu ben ik meer geneigd tot de herfst
met zijn bedwelmende kleuren,
ik hou van dit vermoeide seizoen
dat al geoogst heeft.
Niks meer op mij lijkt,
niets wat mij nog troost
dan deze lucht die ruikt
naar most en wijn,
deze oude oktoberzon
die schijnt op de geplunderde wijngaarden.
Ottobre
Un tempo, era d’estate,
era a quel fuoco, a quegli ardori,
che si destava la mia fantasia.
Inclino adesso all’autunno
dal colore che inebria,
amo la stanca stagione
che ha già vendemmiato.
Niente più mi somiglia,
nulla più mi consola,
di quest’aria che odora
di mosto e di vino,
di questo vecchio sole ottobrino
che splende sulle vigne saccheggiate.