Laatst heb ik een interview gegeven. Ja, een interview aan een mooi, zoet en vaak lief meiske, 15 lentes jong. Voor haar werkstuk ‘De Italiaanse Keuken’. Hieronder de transcriptie van de opgenomen tekst.
Sinds wanneer houden koken en eten je bezig?
“Sinds mijn 6e jaar. Ik ging mijn moeder helpen in de keuken. Het schoonmaken van de keuken maar ook gnocchi maken, taarten en koekjes bakken. Mijn moeder kan voortreffelijke smaken creëren, nog steeds. Ik heb veel van haar geleerd, ze heeft niet zo veel techniek, dat wel, maar haar smaken, wow! Vol en goed afgerond!”.
Waarom ben je kok geworden?
“Ahahahaha… Tja, dat vraag ik me ook af! Het is een tijd geleden, jij was nog niet geboren. We zaten aan tafel te genieten van een van mijn gerechten. Het was zo lekker! Ik dacht opeens: jammer dat niemand anders dit nu kan proeven. Door dat kleine vonkje, het Lekkers te willen delen, is het concept van mijn activiteit ontwikkeld. En toen was er nog niemand die aan huis of op locatie ging koken. Zo is De Kok Met Vleugels ontstaan”.
Wat houdt jouw werk in?
“Alles wat over en met koken en eten te maken heeft, houdt me bezig… Ik kook op locatie voor bedrijven en particulieren, geef kooklessen en kookworkshops, ik verzorg kookdemonstraties, ik doe ook reclames en schrijf recepten en verhalen over de culinaire wereld”.
Wat vind je zo leuk om kok te zijn?
“Weet je, vooral het zorgen voor anderen mensen, zien dat mijn gasten van mijn eten genieten, mensen blij maken met eten. Lekker eten verbindt mensen en ik wil graag mensen verbinden, daar hou ik ontzettend van!”.
Wat vind je de lekkerste gerechten van de Italiaanse keuken?
“De Italiaanse culinaire wereld heeft zo veel te bieden, zo veel! Zulke heerlijke gerechten dat jij geen lijst kan maken. Mijn favoriete gerechten? Hmmm, pizza uiteraard! Pizza zoals het hoort, la pizza Napoletana, met desemdeeg en mozzarella di bufala, de echte mozzarella di bufala, pecorino en verse basilicum bovenop… Maar ook ravioli met een rijke vulling zoals ricotta en spinazie; en de risotto met saffraan en verse eekhoornbroodjes uiteraard, de paddenstoelen die jouw nonno plukt”.
Wat eet je thuis?
“Wat ik thuis eet? Pasta. Pasta e basta. Ahahahahah… Of mijn zelfgemaakte brood met Siciliaanse ansjovis en gegrilde groente en olijfolie extravergine. Ben vrij eenvoudig aan tafel. Ik laat me wel graag verleiden door een lekkere glaasje wijn, soms twee, dat wel”.
Wat zijn jouw specialiteiten?
“Ik kan veel gerechten goed en lekker klaar maken, maar niet alles wat ik doe, doe ik met hetzelfde plezier, dat geef ik toe. Vlees kook ik niet zo graag, weet niet waarom, vlees zegt me niet zo veel… Ik heb een zekere affiniteit met de ‘primi piatti’ (kan een risotto met blinde ogen doen…) en de voorgerechten. Ben ook gek om de toetjes bereiden… Dat ben ik zeker gek op!”.
Wat staat meestal op jouw menu?
“Ik werk op basis van de wensen, de verlangens van mijn klanten. Maatwerk dus. Wat altijd op mijn menu staat? Lekkere gerechten die mensen blij maken”.
Ik zie dat je actief op sociale media bent… Wat doe je op Twitter en Facebook?
“Op Twitter ben niet zo actief, ik begrijp de taal van Twitter niet, te kort en te snel. Twitter is voor mij net als een mooie foto op Snapchat te delen, een moment, een instant en alles weg is. Op Twitter kan ik mijn gedachten niet laten inpassen… Facebook is meer voor mij. Ik publiceer regelmatig recepten of kleine verhalen. En dat deel ik graag met wie de moeite en het geduld neemt om mij te lezen. Sociale media is een bijzondere platform voor mij en mijn werk”.
Hoe kom je aan jouw verhalen op jouw weblog en Facebook?
“Ik weet niet waar ik mijn inspiratie voor mijn verhalen en recepten haal… Ik loop in de herfst in het bos, zie een paddenstoel en denk meteen aan de zucht van Moeder Aarde… Ik zie een pepernoot en ik denk aan de eerste keer dat ik het geproefd heb en aan mijn integratieproces in Nederland, zo lang geleden… Ik zie jou in de keuken aan het prutsen met een kom en ik bouw het verhaal van Herman, de vriendschapskoek op”.
Waar ben je nu mee bezig?
“Nu? Met schrijven bedoel je? Ik zou heel graag iets over wijn en oude tradities gekoppeld aan wijn willen schrijven maar ik mis de juiste woorden…Ik heb tijd nodig, ben niet zo snel. Ik krijg een paniekaanval als ik dat witte schermpje van mijn laptop zie en niet verder kan met typen…. En, ja, ik heb een spoor gevonden voor een boek, een reis, maar meer vertel ik niet!”.
Heb je nog een mooi recept voor ons?
“Voor al de meisjes en jongens in jouw klas? Hmmmmm… Jazeker! Als ik aan kinderen denk (nou, kinderen, pubers!…), denk ik meteen aan koekjes, ik ben gegroeid met koekjes!! Weet je, als je wilt gaan we mijn cantuccini maken en dat kan je in de klas uitdelen na jouw presentatie samen met een kopie van het recept. Wellicht gaan ook jouw klasgenootjes deze koekjes proberen thuis bakken… Ja? Vergeet nooit meiske: koken is vooral delen”.
Ja, dat zal ik doen. Dank je wel papa!